Klasyfikacja filtrów powietrza wg. normy DIN EN ISO 16890

Obowiązująca na całym świecie od lipca 2018 r. norma DIN EN ISO 16890 "Filtry powietrza do wentylacji ogólnej", wyznacza nowy etap rozwoju w standardowym procesie testowania i klasyfikowania filtrów klas: G, M i F. Nowy proces zapewnia znacznie bardziej wiarygodne dane dotyczące rzeczywistej wydajności filtra, a tym samym umożliwia optymalny dobór filtra w zależności od wymagań.

Dotychczas efektywność rozdzielania filtrów została określona zgodnie z normą DIN EN 779. W związku z tym sprawność filtrów powietrza cząsteczkowego została przetestowana przy użyciu syntetycznego pyłu testowego (pyłu ASHRAE) o jednorodnej wielkości cząstek 0,4 μm. Jednakże drobny pył nie jest jednorodny pod względem wielkości i kształtu, wartości testowe z "badań laboratoryjnych" mają jedynie ograniczone znaczenie dla codziennej pracy.

Na podstawie klas drobnych pyłów do oceny zanieczyszczenia powietrza zewnętrznego - wydanych przez Światową Organizację Zdrowia (WHO) i organy ochrony środowiska – aktualna norma DIN EN ISO 16890 umożliwia praktyczną ocenę skuteczności filtra. W tym celu mierzy się przydatność filtra do filtrowania lub zmniejszania różnych wielkości cząstek od 0,3 μm do 10 μm. W zależności od wydajności, filtr jest przypisywany do klas filtrów PM10, PM2,5 i PM1.

Nowa procedura testowa prowadzi do bardziej zróżnicowanej oceny rzeczywistej wydajności filtrów powietrza. Norma ISO dzieli filtry pyłu grubego i drobnego na cztery grupy w zależności od ich sprawności rozdzielania. Decydującym czynnikiem jest tutaj to, czy filtr może oddzielić więcej niż 50 procent odpowiedniego zakresu wielkości cząstek (patrz Tabela 1: Grupy filtrów zgodnie z ISO 16890).

Wyznaczanie wydajności rozdzielenia zgodnie z ISO 16890

Ładunek elektrostatyczny filtrów syntetycznych generuje efekt przyciągania, który przyciąga cząsteczki i poprawia skuteczność rozdzielania. Ładunek elektryczny zmniejsza się stopniowo podczas pracy, a efekt maleje odpowiednio.

Testy laboratoryjne statycznie naładowanego filtra mówią zatem bardzo niewiele o jego wydajności w codziennej pracy. Nowa procedura testu zgodna z normą DIN ISO 16890 uwzględnia tę okoliczność. Dlatego też elementy filtrujące są mierzone zarówno w stanie naładowanym, jak i rozładowanym.

W pierwszym etapie testu, profil różnicy ciśnień może być rejestrowany jako funkcja przepływu objętościowego. Efektywność rozdziału frakcyjnego mierzy się następnie dla cząstek o wielkości 0,3 μm - 10 μm. Aby przetestować filtry powietrza tak realistycznie, jak to możliwe, filtr jest rozładowywany elektrostatycznie, zanim skuteczność oddzielania i różnica ciśnień zostaną ponownie zmierzone.

Średnia wydajność filtracji drobnych frakcji pyłu PM1, PM2,5 i PM10 pochodzi z wyników testów.

Lokalna jakość powietrza decydująca o planowaniu systemu

Odpowiednie klasy filtrów dla urządzeń wentylacyjnych są określane z uwzględnieniem jakości świeżego powietrza w zależności od wymaganej jakości powietrza nawiewanego. Jeżeli specyfikacje jakości powietrza świeżego i powietrza nawiewanego są połączone z odpowiednimi właściwościami filtrów powietrza, można stosować przyporządkowanie przedstawione w tabeli 2 wynikające z arkusza VDI 6022 1 "Wymagania higieniczne dla systemów wentylacyjnych i klimatyzacyjnych i jednostek" (tabela 2: Wymagana jakość filtra w zależności od jakości świeżego powietrza i pożądanej jakości powietrza nawiewanego zgodnie z VDI 6022 arkusz 1 (01/2018)).

Klasa filtra	Zakres wydajności	Przykłady drobnego pyłu
ISO ePM1	ePM_{1, min} ≥ 50%	Najdrobniejszy pył o średnicy mniejszej niż 1 μm: Wirusy, bakterie, nanocząstki, sadza (z paliw kopalnych).
ISO ePM2,5	ePM_{2,5, min} ≥ 50%	Drobny pył o średnicy mniejszej niż 2,5 μm: bakterie, zarodniki grzybów i pleśni, pyłki, pył tonera.
ISO ePM10	ePM10 ≥ 50%	Drobny pył o średnicy mniejszej niż 10 μm: pyłki, pył kamienny, pyły z uprawy polowej.
ISO coarse	ePM10 < 50%	Widoczny gruboziarnisty pył: piasek, włosy i liście, kłaczki, unoszące się w powietrzu sadzonki itp.

Tabela 1: Grupy filtrów zgodnie z ISO 16890.

	Pow. nawiewane 1	Pow. nawiewane 2	Pow. nawiewane 3
Świeże pow. 1	ePM10 50% + ePM1 50 %	ePM1 50 %	ePM1 50 %
Świeże pow. 2	ePM2,5 65% + ePM1 50 %	ePM10 50% + ePM1 50 %	ePM10 50% + ePM1 50 %
Świeże pow. 2	ePM1 50% + ePM1 80 %	ePM2,5 65% + ePM1 50 %	ePM10 50% + ePM1 50 %

Tabela 2: Wymagana jakość filtra w zależności od jakości świeżego powietrza i pożądanej jakości powietrza nawiewanego zgodnie z arkuszem 1 VDI 6022 (01/2018).

Informacje

Które stare klasy filtrów odpowiadają nowym klasom filtrowania?
Pomoc orientacyjna dla Profesjonalnego Stowarzyszenia Klimatyzacji Budynków (Fachverband Gebäude-Klima, FGK) i Europejskiego Stowarzyszenia Przemysłu Wentylacyjnego (EVIA):

Klasa filtra zgodna z EN 779	Klasa filtra zgodna z EN 16890
G2	ISO coarse ≥ 30%
G3	ISO coarse ≥ 45%
G 4	ISO coarse > 60%
M5	ePM10 ≥ 50%
M6	ePM2,5 ≥ 50%
F 7	ePM1 ≥ 50%
F 8	ePM1 ≥ 70%
F 9	ePM1 ≥ 80%

Co najmniej jeden filtr ISO ePM1 ≥ 50% musi być użyty na ostatnim etapie filtrowania.

_______________________________
Artykuł jest interesujący? Podziel się nim ze znajomymi! I udostępnij na LinkedIN.